Ο Κώστας Κουλεντιανός, εξελισσόμενος από την παραστατική στην αφηρημένη μεταλλική γλυπτική, διατήρησε μια εσωτερική γεωμετρία που παραπέμπει στην αρμονία της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής. Η χρήση του σιδήρου, λυγισμένου σε λεπτές ή δυναμικές φόρμες, θυμίζει τον ρυθμό των δωρικών κιόνων ή τη δυναμική στάση ενός κούρου — απογυμνωμένη από την παραστατικότητα, αλλά φορτισμένα με μορφική ισορροπία.