Βιογραφία

Ο Τζορτζ Τέιμς (George Tames) ήταν διακεκριμένος Ελληνοαμερικανός φωτορεπόρτερ, γνωστός για τη μακρά του πορεία ως φωτογράφος πολιτικού ρεπορτάζ στην Ουάσινγκτον. Γεννήθηκε το 1919 στην Ουάσινγκτον από γονείς μετανάστες με καταγωγή από την Ήπειρο, μεγαλώνοντας σε ένα φτωχικό σπίτι κοντά στο Καπιτώλιο. Το οικογενειακό του περιβάλλον διατηρούσε ζωντανές τις ελληνικές παραδόσεις και τη γλώσσα, καθώς στο σπίτι μιλούσαν ελληνικά. Ως παιδί πρώτης γενιάς στην Αμερική, ο Τέιμς βίωσε τις δυσκολίες της Μεγάλης Ύφεσης και αναγκάστηκε να διακόψει το σχολείο στη δεκαετία του 1930 για να εργαστεί και να στηρίξει οικονομικά την οικογένειά του. Σε ηλικία 19 ετών προσελήφθη ως κλητήρας στο γραφείο του περιοδικού Time-Life στην πρωτεύουσα, όπου μυήθηκε σταδιακά στην τέχνη της φωτογραφίας. Αυτοδίδακτος και φιλόπονος, σύντομα άρχισε να συνοδεύει έμπειρους φωτογράφους του Κογκρέσου στις αποστολές τους. Ήδη από το 1940 κάλυπτε με τον φακό του σημαντικά πολιτικά γεγονότα στο Λόφο του Καπιτωλίου – μεταξύ άλλων τις ακροάσεις της περίφημης «Επιτροπής Τρούμαν» του Κογκρέσου κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο – αποκομίζοντας πολύτιμη εμπειρία ως νεαρός φωτορεπόρτερ.
Το 1945 ο Τέιμς προσελήφθη ως μόνιμος φωτογράφος στην εφημερίδα The New York Times, εδραιώνοντας μια σταδιοδρομία που θα διαρκούσε 40 χρόνια. Από το πόστο αυτό κάλυψε αδιάλειπτα το πολιτικό σκηνικό της Ουάσινγκτον επί δεκαετίες, εξελισσόμενος σε εμβληματική μορφή στους διαδρόμους του Κογκρέσου και του Λευκού Οίκου. Ήταν ο μοναδικός φωτογράφος που απαθανάτισε όλους τους Προέδρους των ΗΠΑ από τον Φραγκλίνο Ρούζβελτ έως και τον Μπιλ Κλίντον, καλύπτοντας σχεδόν μισό αιώνα αμερικανικής ιστορίας. Οι συνάδελφοί του ανέφεραν πως ο Τέιμς διέθετε οξυδέρκεια, ευστροφία και γοητευτική προσωπικότητα, με τα οποία κέρδιζε την εμπιστοσύνη ισχυρών πολιτικών και εξασφάλιζε προνομιακή πρόσβαση στις δραστηριότητές τους. Είχε μάλιστα το προνόμιο να κινείται σχεδόν ανεμπόδιστα στους διαδρόμους της εξουσίας. Ο ίδιος δεν αρκείτο στις προβλέψιμες λήψεις: απέφευγε το «ένστικτο της αγέλης» που οδηγούσε πολλούς φωτογράφους να συνωστίζονται για την ίδια εικόνα, προτιμώντας να αναζητά ασυνήθιστες γωνίες και αυθεντικές στιγμές. Με καλλιτεχνική ματιά, έντονη αίσθηση του χώρου και ξεχωριστή οικειότητα με τα θέματά του, ο Τέιμς διαμόρφωσε ένα προσωπικό ύφος φωτορεπορτάζ που ανέδειξε τον ανθρώπινο χαρακτήρα της εξουσίας.
Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης καριέρας του, ο φακός του Τέιμς αποτύπωσε πλήθος ιστορικών στιγμών και εμβληματικών μορφών της αμερικανικής πολιτικής. Μία από τις διασημότερες φωτογραφίες του, γνωστή ως «Η πιο μοναχική δουλειά» (The Loneliest Job), απεικονίζει τον Πρόεδρο Τζον Φ. Κένεντι το 1961 να στέκεται μόνος και συλλογισμένος, σκυμμένος πάνω από το γραφείο του δίπλα στο παράθυρο του Οβάλ Γραφείου. Η δραματική αυτή λήψη με οπίσθιο φωτισμό αποτύπωσε εύγλωττα το βάρος της ευθύνης που φέρει ο εκάστοτε πλανητάρχης. Εξίσου χαρακτηριστική είναι μια σειρά φωτογραφιών του 1957, όπου ο Γερουσιαστής Λίντον Τζόνσον ασκεί τη διαβόητη «Θεραπεία Τζόνσον» (Johnson Treatment) πιέζοντας από κοντά έναν συνάδελφό του – μια στιγμή που προοιώνιζε τον δυναμισμό της μελλοντικής του προεδρίας. Ο Τέιμς απαθανάτισε επίσης τον Ρίτσαρντ Νίξον και άλλους ηγέτες σε ανεπίσημες, αποκαλυπτικές στιγμές, προσφέροντας στο κοινό μια πιο ανθρώπινη ματιά στους φορείς της εξουσίας πέρα από τα καθιερωμένα επίσημα πορτρέτα. Ενδεικτικό της καταξίωσής του είναι ότι ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ επέλεξε φωτογραφίες του Τέιμς για το επίσημο προεδρικό πορτρέτο του, ενώ ένα αναμνηστικό γραμματόσημο των ΗΠΑ εκδόθηκε με βάση δική του φωτογραφία. Στο ενεργητικό του συγκέντρωσε πολυάριθμες διακρίσεις, μεταξύ των οποίων βραβεία της Ένωσης Φωτογράφων Τύπου του Λευκού Οίκου και το κύρους Fourth Estate Award του National Press Club για τη συνολική προσφορά του.
Η συμβολή του Τζορτζ Τέιμς στο πολιτικό φωτορεπορτάζ υπήρξε καθοριστική – γεγονός που αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για την ελληνοαμερικανική διασπορά. Μέσα από το έργο του κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα εικαστικό χρονικό της μεταπολεμικής Αμερικής, από τις κρατικές τελετές και τις διαδηλώσεις μέχρι τις πιο ιδιωτικές στιγμές των κραταιών της πολιτικής σκηνής. Οι εικόνες του – πολλές δημοσιευμένες στο Κυριακάτικο περιοδικό των New York Times – λειτουργούν σήμερα ως πολύτιμα ιστορικά τεκμήρια που επιτρέπουν στο κοινό να «δει» το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα μέσα από τα μάτια ενός πρωτοπόρου φωτορεπόρτερ. Ο ίδιος κατέγραψε τις εμπειρίες του στο αυτοβιογραφικό βιβλίο Eye on Washington: The Presidents Who’ve Known Me (1990), προσφέροντας μια ζωντανή μαρτυρία για τη σχέση φωτογράφου και εξουσίας. Συνέχισε να φωτογραφίζει σχεδόν μέχρι το τέλος της ζωής του – πέθανε τον Φεβρουάριο του 1994 – και μετά την εκδημία του το αρχείο του δωρήθηκε σε μουσεία και παρουσιάστηκε σε τιμητικές εκθέσεις, διασφαλίζοντας ότι η κληρονομιά του θα συνεχίσει να εμπνέει τις νεότερες γενιές. Η ζωή και το έργο του Τζορτζ Τέιμς αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα της δημιουργικής συνεισφοράς της ελληνικής διασποράς στις Ηνωμένες Πολιτείες και μιας πορείας που, ξεκινώντας από ταπεινή αφετηρία, άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στην ιστορία της φωτοδημοσιογραφίας.

Βιβλιογραφία

1. Tames, George. Eye on Washington: The Presidents Who’ve Known Me. Νέα Υόρκη: HarperCollins, 1990.
2. Binder, David. “George Tames, Photographer, Dies at 75.” The New York Times. 24 Φεβρουαρίου 1994.
3. Conroy, Sarah Booth. “Reflections of History.” The Washington Post. 14 Μαΐου 1995.
4. U.S. Senate Historical Office. Oral History Interview: George Tames (Washington, D.C., 1980). Washington: U.S. Senate, 1984.
5. National Portrait Gallery. Image of the Presidency: Photographs by George Tames, 1944–1974 (κατάλογος έκθεσης). Washington, D.C.: Smithsonian Institution, 1996.

H βιογραφία δημιουργήθηκε με τη βοήθεια τεχνητής νοημοσύνης.